Witam Was!

Od bardzo dawna próbowałam dokończyć kiedyś zaczęty temat o tygrysie bengalskim. Dzisiaj w końcu uda mi się go dokończyć. Oto kolejna porcja informacjo o tym przepięknym dzikim kocie.

Dorosłość w pojedynkę

Tygrysy są samotnikami. Dorosłe osobniki żyją pojedynczo na precyzyjnie wyznaczonych terytoriach, które nie pokrywają się na ogół z areałami innych osobników tej samej płci. W przypadku samic wielkość obszaru osobniczego zależy głównie od jakości siedliska i dostępności pokarmu – tygrysica utrzymuje na tyle duże terytorium, by była w stanie zaspokoić potrzeby całej swojej rodziny.
Terytoria samców są większe. W ich skład wchodzą zazwyczaj trzy lub cztery areały samic. Oznacza to, że znaczna część tygrysów pozostaje bez terytoriów – są to najczęściej młode zwierzęta. Prowadząc koczowniczy tryb życia, regularnie przechodzą przez terytoria osiadłych samców, lecz unikają konfrontacji z nimi.
Zarówno samce, jak i samice tygrysów bengalskich strzegą swoich terenów osobniczych, pozostawiając na nich m.in. ślady zapachowe. To na ogół wystarcza, żeby powstrzymać inne tygrysy przed wkroczeniem na ich osobisty teren.

 

Zaloty i gody

 Samice tygrysów mają wiele cyklów rujowych w ciągu roku. Zazwyczaj okresy receptywności samicy (gotowości do przyjęcia zalotów samca)trwają od trzech do sześciu dni i powtarzają się między listopadem a kwietniem, co trzy do dziewięciu tygodni, dotąd aż samica zajdzie w ciążę lub gdy zakończy się sezon rozrodczy. O swoim stanie tygrysica informuje samce ryczące i znacząc swoje terytorium moczem o specyficznym zapachu.
Rezydujący na danym obszarze samiec monitoruje stan fizjologiczny samic żyjących w obrębie jego terytorium i zwykle przebywa na czas, by zostać ojcem. Od czasu do czasu obcy samiec może demonstrować swoją wyższość nad miejscowym samcem, ale społeczeństwo tygrysów zorganizowane jest na zasadzie „prawa pierwszeństwa”, dlatego rezydent prawie zawsze jest w stanie przepędzić intruza.
Walki o samice zdarzają się rzadko. Znaczenie częściej widuje się starcia między samicami lub nowo przybyłymi osobnikami. Po zapłodnieniu u samicy zanikają okresy rui. Pojawiają się dopiero wtedy, gdy jej młode nabędą wystarczających umiejętności życiowych, by sobie poradzić (w wieku 1,5 – 3 lat).

 

Natura Matki

Tygrysica może mieć w miocie do sześciu młodych, ale zazwyczaj są tylko trzy lub cztery kocięta. Pomiędzy samicą i jej dziećmi istnieje bardzo silna więź. Samiec bardzo rzadko uczestniczy w wychowywaniu młodych. Jest to domena matki. Co najmniej przez pierwsze trzy miesiące młode są uzależnione od jej mleka.
W tym czasie tygrysica musi polować, by mieć co jeść, a polowania z gromadką rozbrykanych tygrysiątek bywają raczej mało skuteczne. Samotne wyprawy łowieckie narażają z kolei dzieci na niebezpieczeństwo ataku ze strony tygrysów i innych drapieżników.
Zainteresowanie jedzeniem mięsa pojawia się u młodych, gdy mają zaledwie dwa miesiące. Parę miesięcy później matka zaczyna je wprawiać w sztuce polowania – na przykład wystawiając im do zabicia niesprawną ofiarę.
Kociaki zaczynają polować samodzielnie w wieku około 12 miesięcy, ale pod opieką matki pozostają jeszcze przynajmniej przez następny rok. Potem w naturalny sposób rozpraszają się lub są przepędzane przez matkę, gdy ta przygotowuje się do wydania następnego miotu.